Het is bijzonder om eens aan de andere kant te staan, niet zelf lopen maar anderen helpen tijdens hun race op een WK Ultratrail.
Uiteraard heb ik wel een aantal keer als vrijwilliger geholpen bij een trail maar een team helpen en zorgen dat je niets aan het toeval overlaat is toch iets anders.
Donderdag waren alle Nederlandse atleten gearriveerd en kon de pas-sessie beginnen qua kleding en zag iedereen er op en top uit in het mooie oranje. De twee atleten hotels waren ondertussen helemaal vol met atleten uit 53 landen en dat is erg leuk om te zien. Iedereen in het tenue van hun land.
In het begin van de avond was er een uitgebreide persconferentie.
Aangezien Ragna Debats verleden jaar wereldkampioen was zat ze oa met Luis aan tafel . Er werden vragen gesteld door de pers en Ragna vertelde ontspannen dat ze fit is en er voor gaat. Dat ze niet zo specifiek getraind had als het jaar ervoor maar zeker wel kansen zag.
Vrijdag stond in het teken van de vlaggenparade en de teampresentaties.
Ervoor was de technical meeting waar alle coaches nog vragen konden stellen.
Leuk om met al die landen door de straten te lopen maar uiteindelijk duurt het allemaal best lang en zijn de meeste teams er wel klaar mee. 
Het eindigt bij een podium waar ieder team wordt gepresenteerd. Erna zijn er nog optredens maar langzaam verdwijnen er steeds meer teams die zelf hun weg naar het hotel terug vinden, zo ook team NL.
Na de lunch een teammeeting met alle ins and outs voor de grote dag zaterdag.
Wij doen nog wat boodschappen voor de lopers en terwijl zij de spullen gereed maken voor de volgende dag gaan wij, het begeleidingsteam (Laurens, Bart, Jose en ik) met de auto naar het start punt.
We kijken hoe lang we erover doen van daar naar de post op 16 km. Dat is de post waar je de lopers mag helpen en ieder land een eigen stand heeft.
Dat is maar 10 minuten rijden dus geen stress na de start, tijd zat om er te komen.
Het plan is om met 4 daar te zijn en als dan alle Nederlanders door zijn willen jose en ik naar de post op 34 km. Bart en Laurens gaan terug naar de finish om iedereen binnen te halen.
Op de kaart hebben we gezien dat er een doorsteek te maken is naar die post. Met de auto is het nogal omslachtig om daar te komen en dus willen we gaan lopen. Dat willen we checken, dat we zeker weten dat het rond de 5 km is en we er kunnen komen.
Dus gaan we met drie rennen en rijdt Bart naar het dorp om ons later op te pikken daar. Een klein stukje van het parcours en dan slaan wij af, we lopen een mooi stuk en komen in het prachtige dorp Gondramaz uit. 5 km en 400 hm. Perfect. 
Zo gaan we het morgen doen.
Het voelt ontspannen dat we precies hoe en wat weten. Niets aan het toeval overlaten.
Zaterdag – D Day – om half 8 rijden we naar de start die om 9 uur is. Het is een klein half uurtje rijden.
De atleten ogen gespannen maar wij zijn relaxt. Het is ook een soort raar, normaal ben je zelf ook gespannen bij een wedstrijd, dat is nu anders.
In het dorp Miranda is er al een fantastische sfeer, er zijn veel mensen en als de lopers in het startvak staan, staat er in het dorp een lange lint met toeschouwers, echt mooi om te zien. Ze worden weg geschoten en wij vliegen in het dorp naar 2 lokaties waar we ze toeschreeuwen.
Dan zijn ze het dorp uit en schieten de eerste de trails op. Wij stappen in de auto naar de post op 16 km.
Daar richten we ons standje in. Al onze lopers hebben een zakje ingeleverd met instructies en we stellen het strategisch op. We vullen hun flessen zodat alles klaar is als de lopers binnen komen in de verzorgingsstraat.
De eerste toplopers komen binnen met een ongelooflijke snelheid, de eerste loper is een Zwitser, die gooit zijn flessen neer , pakt 2 nieuwe aan en loopt keihard door, wow.
De eerste vrouw komt door, wij klokken zodat we kunnen zien hoe ver Ragna erachter zit.
Het duurt, ondertussen komt Zac door, de eerste Nederlander. 
Bart helpt hem op weg en als we 8 minuten verder zijn komt Ragna door als 10 de vrouw ongeveer. Snel wordt ze door Perre geholpen en weg is ze.
Erna komen alle andere Nederlanders door en we helpen ze allemaal snel op weg. Daarnaast schreeuwen we ze naar onze post mochten ze het niet zien in alle hectiek.
Na de post komt een trappen klim en die stond al vroeg vol met mensen. Voor de lopers fantastisch , een hoop herrie van bellen en geschreeuw.
Als iedereen voorbij is pakken Jose en ik ons rugzakje en gaan we rennend naar de post op 34 km. Onderweg kruisen we een paar keer het parcours en zien we wat lopers, ik schreeuw ze vooruit.
We komen in Gondramaz en omdat we een begeleidingshesje hebben mogen we over het parcours. We zoeken een mooie plek voorbij de waterpost. Want er mag geen hulp geboden worden aan de lopers op deze post.
We staan halverwege een smalle straat en zien zo goed als ze eraan komen.
Als de eerste loper doorkomt zien we dat in de afgelopen 18 km de hele top 10 gewisseld is. Wat een snelheid ook , ongelooflijk.
Als we Perre zien zegt hij dat Ragna is gestopt, shit. Ze loopt tot hier en zal dan bij Perre in de auto stappen.
Ondertussen komt Zac door en wij zien inderdaad onze lopers van ver aankomen en we schreeuwen ze toe, van ver. De mensen om ons heen moeten lachen.
Maar eerlijk is eerlijk, ik schreeuw de rest ook toe , vooral de vrouwen. Maar als er een Nederlander(se) doorkomt kunnen ze het ws in het volgende dorp horen.
Ruud komt door, die loopt een sterke tweede helft. Dan zien we Diederik en we zien al dat hij niet ok is. Dat klopt, een knieblessure die niet over was speelt nog meer op. Over en uit. Zonde.
Dan zien we Ragna, ze vertelt dat ze gewoon geen kracht in de bovenbenen heeft en dat ondanks tactiek verandering het niets opleverde en dus heeft gekozen om uit te stappen.
Als Bertine doorkomt schreeuwen we ook haar naar de finish en wat ziet die er nog sterk uit zeg. Die loopt uiteindelijk een hele sterke race.
Martijn en Cees hebben het zwaar maar gaan goed door. Bonnie komt blij het dorp in en schreeuwen we verder, die kan goed afdalen dus gas op die lolly!
Als laatste komt Hinke door, die bij de eerste post misselijk was, ondertussen overgegeven heeft en zich weer wat kan herpakken.
Forza Italia!
De Nederlanders zijn allemaal voorbij en Jose en ik kunnen een lift krijgen (na 4 km lopen) van 2 Nl toeschouwers naar de finish.
Daar is iedereen ondertussen binnen van de Nederlanders. Er komen nog wel andere lopers binnen. De hekkensluiter, een vrouw uit Cambodja, komt 2 minuten voor sluitingstijd binnen, in 7 uur en 58 minuten.
De snelste man was na 3,35 uur binnen en de snelste vrouw na 4.06 uur.
We praten na met het hele team met natuurlijk een biertje. Sommige lopers zijn tevreden, anderen hadden meer verwacht. Maar iedereen heeft een bijzonder event meegemaakt, daar is iedereen over uit. En met een hele fijne sfeer en dat is toch ook erg belangrijk!
En ik, ik heb een fantastisch weekend gehad. Met Bart, Jose en Laurens waren we een geweldig team vol energie. Thanks mannen, jullie zijn geweldig.
Het is mooi om er te zijn voor andere lopers, te kijken naar de wereldtop en je onder te dompelen in een weekend vol sport energie.
Het begeleidingsteam, Laurens, bart en josé
Het WK in 2021 gaat heel anders worden, 4 afstanden in 1 weekend, dat gaat spectaculair worden!. Ik zie er nu al naar uit.
