Alweer de 7de keer dat ik samen met Nico een wandelweek organiseer. Wat ooit begon als een week meegidsen voor de gemeente Izegem is nu een jaarlijkse traditie geworden.
Bijzonder genoeg vragen veel mensen of ik dat niet heel saai vind, niet uitdagend genoeg.
Maar niets is minder waar. Ik vind het ontzettend leuk om te doen en dat begint met de verkenning.
Nico en ik kiezen ieder jaar weer een gebied uit en van te voren gaan we altijd op verkenning. De routes die we op de kaart bedacht hebben lopen, zodat wij niet voor verassingen komen te staan tijdens de wandelweek.
En dat is het begin van de pret. Routes uitzoeken en samen op pad. Zo waren we 1.5 maand geleden in de Ecrins maar lag er nog een heel veel sneeuw. De meeste routes konden we tot een bepaald punt doen, sommige niet helemaal.
Reden om 2 dagen eerder dan de wandelaars naar de Ecrin te gaan. De vrijdag heb ik een van de routes gelopen die er op de kaart lastig uit zag. En dat klopte, die zou niet voor iedereen geschikt zijn. (ik liep 17 km en 1250 hm)
De zaterdag liep ik met Nico een kortere route voor de zondag. Die hadden we nog niet gezien. Zaterdag in het begin van de avond arriveerden alle wandelaars.
Met ons erbij een groep van 21 mensen. We waren te gast bij chalet Alpina Luna. Een toplocatie voor een groep.
Zondag – Rondje Crete de La Rortie – 10 km en 630 hmeters.
Een relatief makkelijke route. We hadden deze eerste dag een kortere afstand en minder hoogtemeters ingepland zodat iedereen erin kon komen na een lange reisdag en zo konden wij de verschillen in de groep gelijk analyseren.
En die verschillen werden gelijk duidelijk. Ervaren lopers in de bergen en lopers die wel heel veel wandelen maar voor het eerst in de bergen lopen. En dat is wel wat anders, daar kwamen ze snel achter.
We sloten de wandeling af op een terras bij het meer. Om er uiteraard met een aantal een duik in te nemen.
Maandag – Rondje Col De Tetes en Tete Oreac – 21 km 1000 hm.
We vertrekken vanaf de chalet. Deze dag hebben we een keuze menu. Een aantal rijden naar de Parking en de rest loopt daarheen. De eerste 300 hm zijn gemaakt als de groep samen komt op de parking. We starten het eerste deel met heel de groep naar het mooie Tete. Het doet mij steeds weer denken aan Ierland. De eerste marmotten worden gespot.
Daar is de pauze en geniet iedereen van het prachtige uitzicht.
Als we weer bij de parking zijn gaat een deel terug naar de chalet nadat we daar ons lunchpakket genuttigd hebben. Met het grootste deel van de groep lopen we de andere lus. Daar zit een fikse klim in maar het uitzicht op de vallei is prachtig.
Na een mooie tocht waarin de twee lussen weer heel anders zijn komen we weer bij de chalet.
Iedere avond eten we er enorm lekker, gevarieerd en gezond. Annemarie verwend ons met de heerlijkste maaltijden. De maaltijd bleek heel de week weer een feestje te zijn.
Dinsdag – Glacier Blanc en Glacier Noir – 15.5 km en 1230 hoogtemeters
Een heel ander gebied, veel ruiger. We lopen met de hele groep naar het plateau van Glacier Blanc. Een fikse klim maar oh zo mooi. Iedereen loopt zijn eigen tempo en uiteindelijk gaan de meeste verder naar het hoogste punt, de hut.
Er zitten wat klim en klauter stukjes in maar iedereen komt boven. Stoer!
Daar drinken en eten we wat. Het uitzicht op de gletsjer is prachtig. Er ligt nog wat sneeuw hier en daar.
We dalen weer af en vanaf het plateau loopt iedereen op zijn eigen tempo naar de parking.
Ik ga met nico en 4 anderen rap naar beneden tot een afslag. Wij gaan nog een heen en weertje doen naar Glacier Noir. Een prachtig heen en weertje over een smal pad waar je geen hoogtevrees moet hebben.
Terwijl de rest beneden op een terras zit, lopen wij rap heen en weer en wat een cadeautje is dat stukje. Deze hadden we nog niet gedaan in de verkenning maar zeer de moeite waard. Ik daal samen met Didier rennend de lange afdaling af.
De rest tikt de 10 km en 900 hm aan, wij bijna 16 en 1230 hm.
Wederom een topdag met enorm mooi weer.
Woensdag – Rustdag
Iedereen trekt zijn eigen plan. 
Uitslapen en uiteindelijk bezoekt iedereen Briancon, er is markt en dat is altijd leuk. Een standje met handmade rokjes is bijna uitverkocht als de groep voorbij is geweest.
Aan het eind van de dag ga ik met Nico nog twee uurtjes weg op de MTB. We tikken de 500 hm aan dalen hard af, op weg naar een pintje op een terras. Even samen de eerste helft van de week doornemen.
Donderdag – Rondje Lac L’ Eychauda en Col de Grangettes- 17 km en 1250 hms.
Hier hebben we weer een keuze menu. We lopen allemaal tot het meer. Daar is de keuze naar de Col de Grangettes en erover of tot daar en weer retour.
Wij gaan met een deel naar de col en samen met Nico zorg ik ervoor dat ze allemaal over een lastig deel komen daar. Er hangen kabels en het is een mooi GVA-tje voor de meesten.
Als iedereen aan de andere kant ver genoeg beneden is loopt nico met hun verder en klauter ik weer naar boven.
Aan de andere kant van de col zijn de andere 5 ondertussen ook aangekomen, superstoer!
Ik help hun het eerste deel weer naar beneden en dan ga ik de lange afdaling in. Op zoek naar de twee anderen die al eerder terug zijn gegaan.
Bij de parking is het hutje open en zo komt iedereen uiteindelijk tezamen op het terras. Iedereen heeft zijn grenzen weer verlegd vandaag, mooi !
Vrijdag – Rondje Dourmilouse en 2 meren -17,5 km en 1250 hmeters
Wederom prachtig weer, zoals heel de week al.
Een groepje gaat naar een ander lac na de eerste afslag. Dat is een heen en weertje.
Maar de rest loopt een grote ronde. Beide routes hebben prachtige watervallen onderweg. We klimmen door een bos en komen dan in het open deel. Het eerste meer, Lac Palluel komt in zicht, prachtig! We wachten op de rest en ondertussen nemen we met z’n 4en een duik in het meer, enorm koud maar de beloning als je eruit komt is een heerlijk tintelend lijf. Een bergmeer, daar moet je toch altijd even in, op zijn minst skinnydippen.
We blijven op hoogte lopen, passeren een enorm veld met steenmannetjes in alle formaten. Dan komt het tweede meer in beeld, Lac Faravel. Een mooie waterval vlakbij maakt het af.
Dan is het even vlak en er volgt een hele lange afdaling naar het bergdorpje. Ik ren met in mijn kielzog Yvon, die ontdekt deze week dat trailrunning superleuk is en ze heeft nog talent ook.
In het dorp is de Gite open, daar drinken we nog wat voor het laatste stukje afdaling ingezet wordt. De laatste prachtige dag.
Wat een mooie tochten en wat een geluk hebben we gehad met het weer!
Wat het nu zo leuk en mooi maakt om dit te doen?
Simpel, door anderen boven zichzelf uit te laten stijgen. Door te zien hoe anderen genieten van de bergen waar ik zo van hou.
Door iedere dag moeie koppies te zien maar die enorm blij kijken.
Door emoties te zien bij mensen die ze zelf niet verwachten, dat doen bergen met je.
Maar ook simpelweg door zelf heel de week in de bergen te zijn. Ik ren heen en weer tussen de wandelaars, klim en daal soms rap, wandel , interval, een maximale goede training.
Een week met een groep mensen in de bergen is ook bijzonder. Er is snel een groepsgevoel en dat maakt het een hele gezellige week.
Daar helpt de gastvrijheid van Ilonka en Vincent enorm bij. Net als het heerlijke eten zoals eerder gezegd.
Een topweek, voor volgend jaar hebben we een week alvast vastgezet. Er is nog zo enorm veel te ontdekken in de Ecrins. Met een locatie als Alpe Luna als thuisbasis zien wij uit naar 2020. Ik denk dat we zomaar snel vol zijn.
Mocht je nu willen trailen in dit gebied dat moet je eens bij Altijdsporten kijken. Jantien organiseert meerdere trail en triatlon weken in dit fantastische gebied. Alle info vindt je hier.
